یک سال گذشت .

25 سپتامبر 2017 . 3 مهر 1396 . یک سال گذشت .

چه سال نکبت باری بود .

قبل از رفراندوم همه چیز به وفق مراد بود .

کردها توانسته بودند با یاری ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا، داعش را از رقه فراری بدهند و مرکز سوریه‌ای به اصطلاح دولت اسلامی را از چنگال این حیوانات و اربابان به ظاهر دشمنشان آزاد کنند .

کردها حتی قبل‌تر از آن حماسه کوبانی‌گراد را رقم زده بودند . حماسه‌ای که باز هم با یاری ائتلاف صورت گرفته بود .

آیا اربابان داعش فکر می‌کنند که مردم آن‌قدر عقل و شعور ی و نظامی ندارند که ندانند چه کسی داعش را بوجود آورده بود؟ بیشترین منفعت را برای چه کسی داشت؟ و قلمرو افسانه‌ای چه کسی را افزایش داده است؟

روز رفراندوم هم روزی عجیب و خاطره‌انگیز برای هر کردی بود، در آن روز حتی خودفروشان حزب اتحادیه میهنی و تغییر (گۆڕان) و احزاب اسلامی جدا از اختلافات حزبی خوشحال بودند . روزی رویایی بود . کردها پس از کوبانی و رقه حالا حماسه رفراندوم را رقم زدند . جهانیان چشم به کردستان دوخته بودند . بیش از 90 درصد مردم رأی به استقلال داده بودند . به سؤالی که درباره آرزوی‌شان از آنها پرسیده شده بود به خوبی پاسخ دادند .

همه دنیای حامی دموکراسی مخالف حق استقلال و زندگی در آزادی و صلح برای این مردم رنج‌دیده بود . اسرائیلی که می‌گویند ناقض حقوق بشر است موافق رفراندوم بود . رهبر یکی از احزاب در کوزوو و رهبر کاتالونیا نیز از موافقان بودند .

شاید علت مخالفت کشورهای مخالف، بیم از تشکیل کردستان بزرگ و پس از آن ظهور قهرمانی دیگر همچون میر صلاح‌الدین ایوبی بود . اگر سیر زندگی میر صلاح‌الدین به دقت مطالعه شود، می‌توان فهمید که چه کسانی از او خشمگین بودند و هستند و هم‌اکنون نیز او را دشنام می‌دهند .

مام جلال حدود یک هفته پس از رفراندوم درگذشت و کردان را تنها گذاشت . واقعاً وزنه سنگینی بود . چه از لحاظ ی و چه از لحاظ جسمانی . در مراسم ختم ایشان پسران و زن خائنش کردستان را فروختند . رنج چند ساله‌ی قومی را به بهای ناچیزی فروختند . ای کاش به بهای ناچیزی هم می‌فروختند . هیچی واقعاً چرا فروختند . به چند فروختند . به کی فروختند .

در تصرف کرکوک بدست از داعش بدترها مشخص شد که در روز ختم مام جلال، بازماندگان آن مرحوم چه غلطی کرده بودند .

آمریکا هم که در سوریه کردها را یاری داده بود هیچ عملی جهت حمایت از کردها در عراق نکرد . گویا آمریکایی که در سوریه کمک می‌کرد آن آمریکایی نبود که در عراق بود . شاید هم دو کشور آمریکا وجود داشته باشند .

کرکوک را گرفتند . رهبر را مجبور به استعفاء کردند . رهبری که خواست ملتی را اجابت کرده بود .

موصل هم قبل از رفراندوم آزاد شده بود باز هم با حمایت هوایی ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا از ارتش عراق .

داعش دیگر داشت نفس‌های آخرش را می‌کشید . روسیه گفت که بغدادی را کشته . اما دروغ می‌گفت . در حال آموزش او برای سناریوهای بعدی است .

اربابان داعش از فروپاشی داعش ناراحت بودند . پس به فکر افتادند تا یک انتقام اساسی از کردان که نقش اصلی در نابودی آنها داشتند بگیرند . رجب طیب خون‌آشام را روانه میدان کردند . چندین هفته عفرین بی‌پناه را از هوا بمباران کرد .

باز هم حامیان دموکراسی چه مسیحی و چه مسلمان و چه یهودی هیچ واکنشی نشان ندادند .

مقاومتی جانانه‌ای از جانب با شرفان صورت گرفت . کردها کلاشینکف داشتند و سپاه آتاتورک فرماسونر مجهز به سلاح‌های اروپایی و آمریکایی بود . بالاخره توانستند عفرین را اشغال کنند . حالا می‌خواهند آوارگانی که از ادلب می‌آیند را در آنجا ساکن کنند . همچون کاری که صدام در کرکوک کرد، می‌خواهند در عفرین انجام دهند . می‌خواهند بافت جمعیتی را تغییر دهند . چرا؟ . چون می‌دانند بالاخره این شهر همچون کرکوک به دست کردها آزاد خواهد شد . می‌خواهند ستون پنجم خود را داشته باشند . می‌خواهند از نوع خودفروشانی که در عراق دارند در سوریه هم داشته باشند .

به یاری خدا یه روزی تیم ملی کردستان هم به جام جهانی می‌رود و دیگر کلاشان و منفعت‌طلبانی همچون کویروش وجود ندارند که مانع از رشد افرادی همچون وریا غفوری و کاوه رضایی و افراد دیگری شوند .

به امید آن روز .